Είμαστε εδώ

Η Δράκεια με το ένδοξο παρελθόν αντιστέκεται και ελπίζει για το μέλλον

 Η ίδρυση του οικισμού της Δράκειας θα μπορούσε να τοποθετηθεί προς τα μέσα του 15ου αιώνα ή τις αρχές του 16ου αιώνα. Μέσα σε ένα ειδυλλιακό και υποβλητικό περιβάλλον, κτίσθηκε στον καιρό της Τουρκοκρατίας το  χωριό Δράκεια, στο βάθος μιας μεγάλης κόγχης που εκτείνεται δεξιά και αριστερά προς τις χαράδρες που διασχίζουν τις δύο πλευρές του λόφου σαν
αμφιθέατρο με την πλατεία που εκτείνεται προς τη ράχη του γηλόφου του Άθωνα, από όπου ο παρατηρητής μπορεί να αντικρίζει τον Παγασητικό κόλπο. Η Δράκεια βρίσκεται χτισμένη αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 490-560 μέτρων από τη θάλασσα. Το ελαιοτριβείο του Μίχου το κατώτερο κτίσμα του χωριού, έχει υψόμετρο 355 μέτρα....

Στη Δράκεια ο ήλιος ανατέλλει αργά το πρωί και βασιλεύει νωρίς το βράδυ, με αποτέλεσμα να ηλιάζεται το χωριό μόνον λίγες ώρες. Για τους παραπάνω λόγους το χωριό είναι δροσερό τους καλοκαιρινούς μήνες. Αντίθετα είναι απάγκιο το χειμώνα καθώς προφυλάσσετε από το βοριά από την υπερκείμενη βουνοκορφή του Πλιασιδίου. Η Δράκεια είναι προικισμένη από τη φύση από πλευράς κλίματος, ώστε να θεωρείται ένα ευνοημένο και προνομιούχο χωριό. Οι Δημητριείς (Δ. Φιλιππίδης και Γ. Κωνσταντάς) στη Νεωτερική Γεωγραφία τους, που εκδόθηκε στη Βιέννη το 1791 γράφουν με τον πιο παραστατικό τρόπο για τις φυσικές ομορφιές της Δράκειας: "Δράκια (η), εις το ανατολικό της Πορταριάς οπίσω από μία ράχη, χώρα μεγάλη όπου έχει ως 600 σπίτια, τα περισσότερα όμορφα και μεγάλα και προξενούν  μία τεράστια θέα εις εκείνους όπου τα βλέπουν απ' αντίκρυ, κατάφυτη και αυτή από δένδρα κάρπιμα και κατάρρυτη από νερά."

Για την ετυμολογία του ονόματος οι απόψεις διίστανται. Κατά τον  Ζ. Κυρτσώνη το χωριό πήρε το όνομα από κάποιο Δράκο που ήταν ο πρώτος οικιστής. Κατά τον  Α. Γρίβα η Δράκεια το όνομα το πήρε από τη μυθική παράδοση. Κατά τον Γ. Κορδάτο το όνομα Δράκεια δεν είναι ελληνικό, αλλά παλαιοσλαβικό. Οι σλάβοι που έδωσαν πολλά τοπωνύμια στη περιοχή, ονομάσανε αυτή τη περιοχή draga από τη σλαβική λέξη drag, που σημαίνει ομορφότοπος. Κατά  μια άλλη άποψη από  το σλαβικό προσηγορικό Draka που σημαίνει χαμηλό αγκαθωτό φυτό, το παλιούρι. Οι γνώμες διίστανται και για την ορθογραφία του ονόματος. Για άλλους πρέπει να γράφεται με ει αν θεωρηθεί ότι προέρχεται από δευτερόκλιτο όνομα (Δράκος - Δράκεια) κατά το Αλέξανδρος- Αλεξάνδρεια. Για άλλους ο σχηματισμός του ονόματος από τη δημοτική οδηγεί  ώστε να γράφεται με γιώτα δηλ. Δράκια. Η Δράκεια κατά το 19ο αιώνα ήταν ένα από τα κεφαλοχώρια του Πηλίου. Το 1860 οι κάτοικοι του ανερχόταν σε 2500 και ήταν το τέταρτο χωριό από απόψεως πληθυσμού στο νομό, μετά από τον Αλμυρό, Μακρυνίτσα και Ζαγορά. Το 1882 παρουσιάζεται να έχει 2637 κατοίκους. Από εκείνη τη χρονιά μέχρι το 1886 ήταν αυτοτελής Δήμος. Ο Αδ. Μολοχάδης το (1901) γράφει: "Έχει 2800 περίπου κατοίκους, τριτάξιο Ελληνικό Σχολείο, Δημοτικά αρρένων και θηλέων και επίνειο την Αγριά". Πριν από το πόλεμο (1940) ο πληθυσμός της ήταν στους 1799 κατοίκους.

Μετά το πόλεμο η Δράκεια από τη μια ακολουθεί τη μοίρα των ελληνικών ορεινών χωριών που αποπληθυσμοποιούνται συνεχώς. Από την άλλη δύο τραγικά γεγονότα μέσα στον 20ο αιώνα έμελλαν  να πετύχουν καίρια πλήγματα στη Δράκεια  Το βράδυ της 17ης Δεκεμβρίου 1943 γερμανικά αποσπάσματα των Ες - Ες εισβάλλουν στο χωριό συλλαμβάνουν τους άνδρες του χωριού και την άλλη μέρα στις 18 Δεκεμβρίου του Αγ. Μοδέστου, εκτελούν 118 από αυτούς. Ότι κατάφερε να εξουδετερώσει σε ανθρώπινο δυναμικό αυτή η βάναυση συμπεριφορά, θα το ολοκληρώσει 12 χρόνια μετά το κτύπημα του Εγκέλαδου. Η Δράκεια που ήταν παράδειγμα πηλιορείτικου οικισμού, χτυπιέται άσχημα από τους σεισμούς του 1955 χάνοντας οριστικά τα θαυμάσια αρχοντικά της.

Ο πολεοδομικός σχηματισμός της Δράκειας είχε αναπτυχθεί γραμμικά γύρω από ένα κεντρικό καλντερίμι που σκαρφάλωνε στην πλαγιά και που σήμερα έχει μετατραπεί σε αμαξιτό δρόμο. Με πολλές δευτερεύουσες νευρώσεις συμπληρωνόταν το πλέγμα, ενώ ο βασικός άξονας διέσχιζε από κάτω μέχρι τα ψηλά το χωριό, συνδέοντας και τις δύο πλατείες του. Πρόκειται για την πλατεία του Αγίου Νικολάου χαμηλά και αρκετά ψηλότερα τη πλατεία του Αγ. Αθανασίου.

 Τα περισσότερα σπίτια της παλιάς Δράκειας ήταν πραγματικά υποδείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Οι Δημητριείς γράφουν γι α τη Δράκεια: ". έχει ως 600 σπίτια, τα περισσότερα όμορφα και μεγάλα και προξενούν μια τερπνή θέα εις εκείνους που τα βλέπουν από αντίκρυ". Ο Αργύρης Φιλιππίδης μιλώντας για τα σπίτια στις Μηλιές παρατηρεί: ". Η χώρα ως είρηται, έχει σπήτια καλά και μεγάλα, ως της Δράκιας". Τα αρχοντικά όπως ονομάζονταν τα μεγάλα σπίτια, ήταν συνήθως διώροφες αλλά κυρίως τριώροφες κατασκευές, λιθόκτιστες στο μεγάλο μέρος τους.

Σήμερα η Δράκεια των 500-600 μόνιμων κατοίκων τον χειμώνα, αντιστέκεται και ελπίζει για το μέλλον. Το μέλλον της, σε απόλυτο αριθμό είναι τα 26 παιδιά του Δημοτικού σχολείου και του Νηπιαγωγείου (αριθμός όχι μηδαμινός, αν αναλογισθεί κανείς ότι σε χωριά του ελλαδικού χώρου με τον αντίστοιχο πληθυσμό, τα σχολεία κλείνουν ελλείψει παιδιών.) Βέβαια για να κρατηθούν οι νέοι άνθρωποι στο χωριό χρειάζονται οι προοπτικές ανάπτυξης. Η ολοκλήρωση του δρόμου Αγριάς - Δράκεια - Χανίων, καθώς και η διάνοιξη του δρόμου Αγ. Λαυρεντίου - Δράκειας θα καταστήσει τη Δράκεια σε κομβικό σημείο βοηθώντας στη τουριστική της ανάπτυξη. Η δημιουργία και η βελτίωση από μια σειρά υποδομών (βελτίωση παραδοσιακών καλντεριμιών, δημιουργία χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων, βελτίωση αγροτικής οδοποιίας, δημιουργία μουσείου αγροτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς κ.α.) θα βοηθήσει στην ανάπτυξή της. Η Δράκεια με την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά αξίζει εκτός από το μαρτυρικό χωριό του Πηλίου, να γίνει ξανά ένα από τα κεφαλοχώρια του Πηλίου.

(Τα ιστορικά στοιχεία του κειμένου είναι παρμένα από το Βιβλίο του Αν. Τζαμτζή: "Αγριά- Δράκια: Παράλληλοι βίοι δύο πηλιορείτικων χωριών".)