.png "English"){kind=small}
Ἡ ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Ἄννης μὲ τὴν θαυματουργὸ εἰκόνα της βρίσκεται στὸν προσφυγικὸ συνοικισμὸ Αἰγίου. Ἐπὶ τῆς Λεωφόρου Νικολάου Πλαστήρα, Αἴγιον. Ἑορτάζει τρεῖς φορὲς τὸ χρόνο. Στὶς 25 Ἰουλίου, τὴν Κοίμησι τῆς Ἁγίας Ἄννης, ποὺ γίνεται τὸ μεγάλο πανηγύρι της· στὶς 9 Σεπτεμβρίου, τὴν Σύναξι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης· στὶς 9 Δεκεμβρίου τὴν Σύλληψί της.
Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ
Ἄννα, ἡ κατὰ σάρκα γενομένη προμήτωρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατήγετο ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Δαυΐδ, θυγάτηρ Ματθὰν τοῦ ἱερέως καὶ Μαρίας τῆς γυναικός του. Ὁ Ματθὰν ἱεράτευε κατὰ τοὺς χρόνους Κλεοπάτρας καὶ Σαπώρου βασιλέως Περσῶν, πρὸ τοῦ Ἡρῴδου τοῦ υἱοῦ Ἀντιπάτρου, ἔχων τρεῖς θυγατέρας, Μαρίαν, Σοβὴν καὶ Ἄνναν, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ μὲν Μαρία ὑπανδρεύθη εἰς τὴν Βηθλεέμ, καὶ ἐγέννησε Σαλώμην τὴν Μαῖαν, ἡ δὲ Σοβὴ ὑπανδρεύθη καὶ αὐτὴ εἰς τὴν Βηθλεὲμ καὶ ἐγέννησε τὴν Ἐλισάβετ, ἡ δὲ Ἄννα ὑπανδρεύθη εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ ἐγέννησε Μαρίαν τὴν Θεοτόκον· ὥστε ἡ Σαλώμη, ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἡ Θεοτόκος Μαρία εἶναι θυγατέρες μὲν τριῶν ἀδελφῶν, πρῶται δὲ ἐξαδέλφαι μεταξύ των. Ἡ Ἁγία Ἄννα λοιπόν, άφοῦ ἐγέννησε τὴν Θεοτόκον Μαρίαν, ἥτις ὑπῆρξεν ἡ σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου καὶ άφοῦ ἀπεγαλάκτισεν αὐτήν, τὴν ἀφιέρωσεν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Θεοῦ, ὡς καθαρὸν καὶ ἄμωμον δῶρον, διανύσασα δὲ τὴν ζωήν της μὲ νηστείας, προσευχὰς καὶ ἐλεημοσύνας πρὸς τοὺς πτωχούς, ἐν εἰρήνῃ πρὸς Κύριον, ἐξεδήμησε. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῆς σύναξις καὶ ἑορτὴ εἰς τόπον καλούμενον Δεύτερον.Σκοπὸς τῆς ἐκδόσεως τοῦ παρόντος εἶναι ἡ δόξα τῆς μητρὸς τῆς Μητρός μας, (Ἁγίας Ἄννης) ἡ ἐπανασύνδεσις μὲ τὴν Ἱστορία μας καὶ ἡ βοήθεια τῶν ἀναγκῶν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ μας.
Ἡ δαπάνη τοῦ παρόντος κατεβλήθη ὑπὸ εὐσεβῶν ἐνοριτῶν.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ
Ἡ παλαιὰ πατρὶς τῶν Βορεινῶν κειμένη ἐπὶ τῆς Προποντίδος, ἀπέχει ἀπὸ τὴν Ἀρτάκη ὀλίγα μίλια. Τὸ νησὶ αὐτὸ εἶχε πέντε χωριά. 1) Τὸ Βόρρι, 2) Τὸ Πασσαλιμάνι, 3) Τὴν Ἀλώνη, 4) Τὰ Σκουπιά καὶ 5) Τὰ Χουλιά.Τὸ Βόρρι ἦταν μικρὸ χωριό, ἀλλὰ φιλήσυχο καὶ οἱ κάτοικοί του ἐργατικοί. Καὶ οἱ περισσότεροι καπεταναῖοι. Κατὰ τὴν ἐποχὴ δὲ τῶν εἰκονομαχιῶν μία εἰκόνα τῆς Ἁγίας Ἄννης βρέθηκε εἰς τὸ χωρίον Βόρρι μέσα σε κάτι Βάτα, προφανῶς ἦτο κρυμμένη ἐκεῖ καὶ τὴν ἀνακάλυψε μία βασιλοπούλα ἀπὸ τὴν Περσία, ποὺ ἦτο βαρειὰ ἄρρωστη, ἔπασχε ἀπὸ λέπρα καὶ εἶχε τυφλωθῆ τελείως.
Ἕνα βράδυ εἶδε ἡ βασιλοπούλα στὸν ὕπνο της μία Γυναῖκα καὶ τῆς λέγει νὰ πᾶς στὸ Βόρρι καὶ νὰ ψάξης στὰ βάτα νὰ μὲ βρῆς καὶ θὰ γίνῃς καλά. Ἐγὼ εἶμαι ἡ Ἁγία Ἄννα.
Τὸ πρωὶ ποὺ ξύπνησε ἡ βασιλοπούλα εἶπε τὸ ὄνειρό της εἰς τὸν πατέρα της καὶ αὐτὸς τώρα μὲ τὴν σειρά του πῆρε τὴν κόρη του καὶ ξεκίνησε εἰς ἀναζήτησιν τοῦ χωριοῦ Βόρρι, ὅπως τὸ ὠνόμασε ἡ γυναῖκα αὐτή, ὀνόματι Ἁγία Ἄννα.
Πράγματι, ἔπειτα ἀπὸ πολλοὺς κόπους καὶ ταλαιπωρίες, ρωτώντας ἔφτασε εἰς Κωνσταντινούπολη καὶ κατόπιν εἰς τὸ χωρίον Βόρρι.
Ὅταν δὲ ἔφθασαν ἐκεῖ ὤ! τοῦ θαύματος ἔπεσε ἡ λέπρα ἀπὸ τὰ μάτια τῆς βασιλοπούλας καὶ εἶδε καὶ ἀνεγνώρισε τὸ μέρος ποὺ τῆς εἶχε ὑποδείξει ἡ Ἁγία Ἄννα. Ἐρεύνησαν τότε καὶ εὑρῆκαν τὴν Ἁγία Εἰκόνα καὶ εἰς τὸν τόπον αὐτὸν ἔκτισαν Ἱερὰν Μονήν.
Ἡ δὲ βασιλοπούλα ἐδώρησε τὸ στέμμα της.
Τὸ Μοναστήρι αὐτὸ τῆς Ἁγίας Ἄννας εἶναι μέσα στὴ θάλασσα. Ἀπὸ τὶς δυὸ πλευρὲς τὸ βρέχει ἡ θάλασσα. Εἰς τὸ νοτιοανατολικὸν μέρος εἶναι ἡ πόρτα τοῦ Μοναστηριοῦ καὶ παραπλεύρως ὑπάρχει ἕνας μεγάλος πλάτανος καὶ λίγο πιὸ πέρα ἕνα πηγάδα, ὅπου ἔχει γλυκύτατον ὕδωρ.
Ἐπίσης μέσα στὸ Μοναστήρι ὑπάρχει ἁγίασμα ποὺ τὸ νερὸ εἶναι πολὺ γλυκό. Ἀκόμα δέ, φαίνεται τὸ βάτο ποὺ βρέθηκε ἡ εἰκὼν μέσα στὸ ἁγίασμα.
Μπροστὰ στὸ Μοναστήρι ὑπάρχει μία μεγάλη πλατεῖα τοῦ χωριοῦ, μὲ ἐξαιρετικὴ γραφικότητα. Παρουσιάζει ἐπίσης γραφικότητα ἕνα τσαρδάκι, κάτω ἀπὸ τὸ ὁποῖον λειτουργοῦσε ἕνα καφενεῖο ἀπὸ ὅπου δὲν ἔλειψαν τὰ ὄργανα καὶ ὁ χορὸς στὸ πανηγύρι της.
Εἰς τὸν τόπον αὐτὸν ἔκανε τὴν ἐμφάνισίν της ἡ Ἁγία Ἄννα, ἡ ὁποία ἑορτάζει στὶς 25 Ἰουλίου.
Ἀπὸ τὴν εὐλάβεια τῶν χριστιανῶν τὴν ἡμέρα αὐτὴ πολλοὶ προσκυνηταὶ ἀπ᾿ ὅλα τὰ χωριὰ τῆς Κυζίκου καὶ ἀπ᾿ ὅλα τὰ νησιὰ συσσωρεύονταν στὴν γιορτή της, γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὴν θαυματουργὸν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Ἄννης.
Στὸ πανηγύρι της, ἡ θάλασσα δὲν φαινότανε ἀπὸ τὰ καΐκια ποὺ ἔρχοντουσαν ἀπὸ μακρυά, καθὼς καὶ ἡ στεριὰ ἀπὸ τοὺς πεζούς, ποὺ ἔρχοντουσαν στὸ Βόρρι νὰ προσκυνήσουν τὴ χάρι της.
Ἀμέτρητοι ἦσαν οἱ ἄρρωστοι ποὺ ἔρχοντουσαν καθημερινῶς στὸ Μοναστήρι, γιὰ νὰ γιατρευτοῦν. Ἄπειροι οἱ παράλυτοι, οἱ κωφάλαλοι, οἱ τυφλοί, οἱ δαιμονισμένοι ποὺ τάχθηκαν στὴν χάρι της καὶ βρῆκαν τὴν Σωτηρία τους. Γιὰ νὰ κάνουν ἁγιασμὸ οἱ ἄρρωστοι ἔπρεπε νὰ γραφοῦν στὴν ἐπιτροπὴ γιὰ νὰ πᾶνε μὲ τὴν σειρά τους γιὰ τὸν ἁγιασμό, καὶ νὰ πάρουν τὴ θαυματουργὴ Εἰκόνα ἐπάνω τους. Χωρὶς νὰ ἐγράφοντο ἦταν δύσκολο νὰ ἔκαναν ἁγιασμὸ διότι οἱ ἄρρωστοι ἦσαν πολλοί.
Ὄχι μόνον τὰ παλαιὰ χρόνια, ἀλλὰ καὶ σήμερα ἀκόμη γίνονται πολλὰ θαύματα καὶ ἔχει σώσει πολὺ κόσμο. Ἐν συντομίᾳ, θὰ σᾶς γράψουμε μερικὰ ποὺ εἴδαμε μὲ τὰ μάτια μας, καὶ ποὺ ἀκούσαμε νὰ διηγοῦνται οἱ ἴδιοι ποὺ ἔχουν γίνει καλὰ ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἄννα.
Ἡ κ. Ἀγγελικὴ Μαρκούλα ἀπὸ τὰ Ἀλάτσατα τῆς Σμύρνης, κάτοικος Αἰγίου, συνοικισμοῦ Τεμένης, διηγεῖται τὰ ἑξῆς: Τὸ 1937 ἡ κόρη μου Γαρυφαλιὰ εἶχε ἀρρωστήσει βαρειά. Ἦταν τότε 8 χρονῶν· ἀπὸ τὴν ἀρρώστια αὐτὴ εἶχε χάσει τὴν φωνή της· τὴν πῆγαν σὲ πολλοὺς γιατροὺς ἀλλὰ τίποτα. Τότε ἔταζαν στὴν Ἁγία Ἄννα. Πῆρε τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Ἄννης στὸ σπίτι της ὁ παπάς, κάνοντας ἁγιασμό. Τὸ βράδυ, τὸ κορίτσι τοῦ φάνηκε ὅτι τὸ κτύπησε μία γυναῖκα στὸ κεφάλι του καὶ τοῦ εἶπε: Εἶσαι καλά, σήκω καὶ μίλησε. Πράγματι, στὸ κεφαλάκι του τὸ παιδὶ εἶχε ἕνα σημαδάκι· ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα τὸ παιδὶ μίλησε. Τὴν ἄλλη μέρα κρέμασα στὴ χάρη της τὸ τάμα μου.Ἕνα χρυσὸ κοριτσάκι καὶ ἕνα χρυσὸ δακτυλίδι δικό μου, νὰ εὐχαριστήσω τὴ χάρη τῆς Ἁγίας Ἄννης, ποὺ ἔκανε τὸ παιδὶ καλά.
Ὁ Παναγιώτης ὁ Κριβέρης διηγεῖται ὅτι εἶδε τὴν Ἁγία Ἄννα ξύπνιος. Ἤτανε παιδὶ καὶ πῆγε μὲ τὴν μητέρα του στὸ Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Ἄννης νὰ ξενυχτίσουν κάποια γνωστή τους ἄρρωστη ποὺ ἤτανε κλεισμένη στὸ Μοναστήρι.Ἐκεῖ ποὺ καθόντουσαν ἄκουσε βοὴ καὶ ἀμέσως ἡ ἐξωτερικὴ πόρτα τοῦ Μοναστηριοῦ ἄνοιξε καὶ βλέπει μία γυναῖκα μαυροφορεμένη νὰ περνᾶ κοντά του, βιαστικὴ καὶ νὰ μπαίνη στὸ ἱερό. Μετὰ ἀκούστηκε ἕνας μεγάλος θόρυβος καὶ ἔτριξαν τὰ τζάμια, σημάδι ὅτι πῆγε στὴν θέσι της ἡ χάρη της καὶ ἄκουσε μία φωνή: «ἔλειπα καὶ τώρα γύρισα στὸ σπίτι μου». Ἡ ἄρρωστη ποὺ πῆγαν νὰ ξενυχτίσουν, ἔγινε καλά. Ὁ κ. Κριβέρης ζῆ στὸ Αἴγιον καὶ μπορεῖ νὰ σᾶς τὰ πῆ καὶ προφορικῶς ὁ ἴδιος.
Η ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΩΡΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
Εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος ὑπάρχει φερώνυμος Σκήτη ἐπ᾿ ὀνόματι τῆς Ἁγίας Ἄννης καὶ εἶναι ἡ μεγαλύτερα καὶ ἀρχαιότερα τῶν «ἰδιορρύθμων Σκητῶν». Ἂς σημειωθῆ δὲ ὅτι καμμία ἄλλη ἑορτὴ (γυναικεία) δὲν ἑορτάζεται εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος εἰμὴ μόνον τῆς «Γιαγιᾶς», ὡς ὀνομάζεται χαϊδευτικῶς, ἀπὸ τοὺς μοναχούς.Ὁ Ἱεροσολύμων Δοσίθεος (1669—1707), Νοταρᾶς ὁ Πελοποννήσιος ἐν τῇ δωδεκαβίβλῳ αὐτοῦ ἀναφέρει τάδε: «Ἡ νῦν σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης εἰς τόπον τραχὺν καὶ κρημνώδη ἤρξατο οἰκοδομηθῆναι περὶ τὸ 1680 διὰ συνεργίας τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Διονυσίου τοῦ ἐξ Ἄνδρου, ὅστις παρητήσατο τὸν θρόνον Κωνσταντινουπόλεως ἐξ αἰτίας ταύτης.
Ἐν ἐπίσημῳ τινι ἡμέρᾳ, ἐνοχλουμένου τοῦ Πατριάρχου τούτου ὑπὸ πολλῶν, ὤφθη πτωχὸς τις ζητῶν θεωρηθῆναι τὸ δίκαιον αὐτοῦ παρὰ τοῦ Πατριάρχου καὶ ἐβόα: Θεώρησόν μου τὸ δίκαιον.
Λέγει αὐτῷ ὁ Πατριάρχης: Οὐχ ὁρᾷς πόσην σύγχυσιν ἔχω καὶ ζητεῖς μοι καὶ σὺ τὸ δίκαιόν σου νὰ θεωρήσω; Λέγει ὁ πτωχός· ἂν τὸ δίκαιόν μου οὐ δύνασαι ἰδεῖν, μὴ Πατριάρχευε.
Ἤθελεν ὅμως ἀνταποκριθῆναι καὶ τὸν Πατριάρχην. Καὶ τί νὰ κάμω, ἂν μὴ Πατριαρχεύσω;
Λέγει ὁ πτωχός· πήγαινε εἰς τὸ Ὄρος νὰ σώσῃς τὴν ψυχήν σου. Καὶ μὲ τὸν λόγον τοῦτον ἔγινεν ἀφανὴς ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν του ὁ πτωχὸς καὶ οὐχ εὑρέθη.
Ὅθεν ἐγνω ἐκ θείας ἄφατου οἰκονομίας γενέσθαι τὴν ὀπτασίαν ἐκείνην καὶ οὕτω παρῃτήσατο καὶ ἐλθὼν εἰς τὸ Ὄρος πολλῶν καλῶν ἐγένετο πρόξενος μετὰ τῶν ἄλλων δὲ καὶ τούτου, τῆς Σκήτης.
Προεκατοίκησαν ἐν τῇ Σκήτῃ δυὸ ἢ τρεῖς Ἡσυχασταὶ ἔχοντες μετ᾿ αὐτοῦ γνωριμίαν, οἵτινες καὶ μικρὰν εἶχον Καλύβην καὶ Ναὸν σμικρότατον ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Συνέβη τότε νὰ ἔλθουν ἐξ Ἀσίας τινὲς καὶ φέρουν εἰς τὰ Κελλία τῆς Προβάτας (Κελλίον Ἁγίου Γεωργίου) τὸν πόδα ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ καὶ ἐφανέρωσαν περὶ τούτου τῷ Πατριάρχῃ ζητοῦντες συμβουλὴν τί νὰ κάμωσιν.
Ἔχων δὲ κλίσιν ὁ Πατριάρχης εἰς τὸν τόπον τοῦτον συνεβούλευσεν αὐτοῖς, νὰ οἰκοδομήσωσι Ναὸν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τῆς ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ καὶ νὰ ἀφιερώσωσιν ἐν αὐτῷ τὸν πόδα καὶ νὰ ἡσυχάσωσι καὶ οἱ ἴδιοι κτίζοντες οἰκήματα· καὶ ἔδωκε καὶ τὴν δαπάνην τῆς οἰκοδομῆς τοῦ Ναοῦ ὁ Πατριάρχης καὶ ὠκοδομήθη μικρὸς Ναὸς τότε. Διότι ὁ νῦν μέγιστος καὶ κάλλιστος ἐγένετο ἔπειτα.
Ἔκτοτε ὁ τόπος ἔλαβε τὴν ὀνομασίαν «ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ» καὶ ἔπαυσε τὸ ὄνομα τῶν «Βουλευτηρίων». Πρὸ δὲ τούτου, πανταχοῦ τῶν «βουλευτηρίων» εὑρίσκομεν λεγόμενον. Ἐκ τοῦ Κώδικος δὲ τῆς Σκήτεως μανθάνομεν ὅτι ὁ ποῦς τῆς Ἁγίας Ἄννης προσεκομίσθη τῷ 1686.
Κατὰ τῷ 1753 Κύριλλος ὁ 5ος ἐκύρωσε τὴν κανονισθεῖσαν τάξιν ἐν τῇ Σκήτῃ καὶ τοῦ ὁποίου σῴζεται ἐν τῇ Σκήτῃ τὸ μέγα εὐρύχωρον Πατριαρχικὸν Κελλίον «ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ», ἱδρυθὲν τῷ 1759. Οὗτος ἀπεβίωσε καὶ ἐτάφη ἐνταῦθα.
Ἡ Σκήτη αὕτη φαίνεται ὅτι ἱδρύθη σχεδὸν συγχρόνως τῇ Λαύρᾳ τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου, ἡ ἐν ἀρχῇ τοῦ 11ου αἰῶνος (1007) ὑπὸ διάφορον ὅμως ἐπωνυμίαν. Εἶναι αἱ Καλύβαι αὐτῆς ἐπὶ τραχέων καὶ κρημνωδῶν μερῶν ἐνιδρυμέναι, φαίνονται δὲ εἰς τὸν ἀνιόντα πρὸς αὐτὰς ὡς μετέωρά τινα λευκάζοντα ἐν μέσῳ χλοερῶν λοχμῶν.
Εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Μεγίστης Λαύρας ὑπάρχει Ἑλληνικὴ «Σκήτη τῆς θεοπρομήτορος Ἁγίας Ἄννης», ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἀρχαιότερα καὶ μεγαλύτερα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Κατὰ τὸ ἔτος 1780 εἶχε Καλύβας 60. Τὸ 1903 εἶχε 55 καὶ περὶ τοὺς 165 Ἀσκητάς. Ἀπὸ τὴν Λαύραν ἀπέχει 4 ὥρας.
Ἀπὸ τῆς Κερασιᾶς, εἰς ἀπόστασιν 1 ὥρας καὶ 30 λεπτῶν, άφοῦ διέλθῃ τις κατ᾿ ἀρχὰς μὲν ὁμαλὴν ὁδόν, εἶτα δὲ ἀνωφερῆ καὶ βραχώδη καὶ τἀνάπαλιν, φθάνει εἰς τὴν θέσιν ὅπου ὑπάρχει ὁ λεγόμενος Σταυρὸς τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου τῆς Λαύρας, τὸν ὁποῖον ἐχάραξεν ἐπὶ τοῦ αὐτόθι μεγάλου βράχου διὰ τοῦ δακτύλου αὐτοῦ.
Ἐκ τῆς θέσεως ταύτης θεᾶται τις τὰ Κελλία τῆς Σκήτεως Μεγάλης Ἁγίας Ἄννης. Ἐκεῖθεν μετὰ 15λεπτον πορείαν, ἀφικνεῖται δι᾿ ἀποτόμων καὶ κρημνωδῶν ἀτραπῶν εἰς τὴν ρηθεῖσαν Σκήτην, κειμένην εἰς ὕψος 340 μέτρων ὡς ἔγγιστα ἄνω τῆς ἐπιφανείας τῆς θαλάσσης.
Παρὰ τὸν Ὅρμον τῆς Σκήτεως, ἀφιστάμενον ἀπ᾿ αὐτῆς ἐν ἀναβάσει ¾ της ὥρας, κατὰ τὴν θέσιν Αὐλάκι εἶχεν ἱδρυθῇ τὸ πάλαι τὸ Μοναστήριον τῶν «Βουλευτηρίων», τανῦν «Ἅγιος Ἐλευθέριος», ὅπου ὑφίστατο τῷ 1010.
Καταστραφέντος ὅμως ὑπὸ ληστοπειρατῶν Ἀράβων, ὁ τελευταῖος Ἡγούμενος αὐτοῦ Γερόντιος ἀνῆλθεν εἰς τὰ ὑψηλότερα ὀρεινὰ καὶ κρημνώδη μέρη καὶ ἀνήγειρε τὸ Ἡσυχαστήριον τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ὑφιστάμενον καὶ νῦν μετὰ τῆς Πηγῆς τοῦ Ἁγιάσματος, ἥτις παραδόξως ποτὲ δὲν ὑπερεκχειλίζει, ἀλλ᾿ οὐδὲ μειοῦται ὅσον καὶ ἂν ἀντλῇ τις. Ἕτεροι δ᾿ ὡσαύτως Μοναχοὶ τοῦ καταστραφέντος Μοναστηριοῦ κατέφυγον ἄνωθεν τῶν Καυσοκαλυβίων, ἱδρύσαντες τὸ Μονύδριον τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου.
Ἐν τῇ Σκήτῃ ταύτῃ καλλιεργεῖται τὸ Καλαμῶδες φυτόν, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐξάγονται κόκκοι σκληροὶ καὶ φαιόχροοι, καλούμενοι ἐν Ἅγιῳ Ὄρει τὰ «ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ». Τούτους τοὺς καρποὺς οἱ Ἀσκηταὶ τοὺς κατασκευάζουσι κομβολόγια, συνδέοντες διὰ σύρματος, ὅπερ διαπερῶσι διὰ τῶν φύσει ὑπαρχουσῶν διατρήσεων αὐτῶν.
Ἀπεκλήθησαν δὲ δάκρυα τῆς Παναγίας, ὑπὸ τῶν Ἡσυχαστῶν, διότι ἡ Παναγία ἐμφανισθεῖσα εἰς τὸν ἐν τῇ Καλύβῃ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος διαμένοντα Γέροντα ὑπέδειξεν αὐτῷ τὴν καλλιέργειαν τοῦ φυτοῦ τούτου πρὸς πόρον ζωῆς, καθ᾿ ὃν χρόνον ἡδημόνει δακρύων, μὴ δυνάμενος ἕνεκα γήρατος νὰ προσπορίζεται τὰ πρὸς ζωάρκειαν αὐτοῦ.
Ἡ εἰς τὰς ὑψηλοτέρας κλιτύας κειμένη Καλύβη εἶναι ἡ τοῦ Ἁγίου Ἀρτεμίου, ἐκ τῆς ὁποίας διὰ πολυαρίθμων βαθμίδων κατέρχεταί τις εἰς τὴν Σκήτην εἶναι δὲ λίαν ἀπομεμονωμένη, προσβληθεῖσα πολλάκις ὑπὸ λῃστῶν. Ἐν τῇ Σκήτῃ ταύτῃ ἀφθονοῦσι τὰ ψυχρὰ καὶ διαυγῆ ὕδατα τοῦ Ἄθω, διὰ τῶν ὁποίων οἱ Ἀσκηταὶ συντηροῦσιν ἐν ταῖς βραχώδεσι περιοχαῖς αὐτῶν ἐλαιῶνας, λεμονεῶνας καὶ πορτοκαλεῶνας πολλούς.
Ἐν τῷ Κυριακῷ τῆς Σκήτεως ὑπάρχουσι καὶ τὰ ἑξῆς ΑΓΙΑ ΛΕΙΨΑΝΑ: Τμῆμα τῆς Κάρας τοῦ Ὁσιομάρτυρος Νεκταρίου τοῦ Νέου, καὶ τῶν νέων Ὁσιομαρτύρων ΙΓΝΑΤΙΟΥ, ΕΥΘΥΜΙΟΥ καὶ ΑΚΑΚΙΟΥ, ἐκ τῆς Σκήτεως Ἰβήρων, τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ κ.λπ. Ἐγγὺς τοῦ Κυριακοῦ εὑρίσκεται τὸ Κοιμητήριον ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῆς ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ τιμώμενον καὶ ἱδρυθὲν ὑπὸ τοῦ Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης Μητροπολίτου Νεοφύτου Μαυρομμάτη τῷ 1729.
Ἀπὸ τοῦ 17ου αἰῶνος συνεκεντρώθησαν ἡσυχασταί τινες εἰς τὰς τῆς Μεγάλης Ἁγίας Ἄννης κλιτύας καὶ εἰς ἀπόστασιν ἀπ᾿ αὐτῆς 30 λεπτῶν τῆς ὥρας καὶ ἀπήρτησαν τὴν Σκήτην τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης ἐπὶ ξηροῦ, ἀνύδρου καὶ λιθώδους τόπου τῶν ἀποτομωτάτων καὶ ὑπερκειμένων τῆς θαλάσσης βράχων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου