Συγχωνεύσεις Σχολείων (Η αλήθεια απο τα χείλη ενός απλού Δάσκαλου)

ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΓΙΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ!

ΤΟ ΑΛΛΟ (ΑΝΕΚΔΟΤΟ) ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ;

Ο Έλληνες πολίτες έχουμε συνηθίσει στον «αποκριάτικο» πολιτικό λόγο, ψάχνοντας να βρούμε τι στ` αλήθεια κρύβεται πίσω απ` τη στολή των λέξεων που εκφέρονται από τα χείλη των πολιτικών μας. Η κα Διαμαντοπούλου, υπουργός Παιδείας κλπ., προσπαθεί να μας πείσει ότι η συγχώνευση των μικρών σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με αντίστοιχες μεγαλύτερες σχολικές μονάδες γίνεται για παιδαγωγικούς λόγους κι όχι για εξοικονόμηση χρημάτων από τη μείωση στη λειτουργία σχολικών μονάδων και των θέσεων εργασίας εκπαιδευτικών.

Ένας αντικειμενικός (αλλεργικός στον λαϊκισμό) ...συνομιλητής της κας υπουργού οφείλει να παραδεχτεί ότι υπάρχουν ιδιαίτερες δυσκολίες και προβλήματα στο παραγόμενο εκπαιδευτικό έργο στις μικρές σχολικές μονάδες, που απορρέουν από το μικρό μαθητικό πληθυσμό και την έλλειψη εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων. Το θέμα είναι αν είναι σωστό να διαλέγεσαι με ειλικρίνεια με συνομιλητή που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Γιατί:

1.το να δεις με υπευθυνότητα και σοβαρότητα τα προβλήματα στη λειτουργία μιας σχολικής μονάδας, δε συνεπάγεται απαραίτητα και την κατάργησή της. Θα μπορούσε μια τέτοια ματιά να οδηγήσει στη λήψη μέτρων για τη βελτίωσή της,

2.Απαιτεί σοβαρή μελέτη η κατάργηση ενός μικρού σχολείου για τις συνέπειες που θα έχει στη ζωή ενός χωριού, στην καθημερινότητα των μαθητών με τις μετακινήσεις τους σε άλλο τόπο, στους κινδύνους που προκύπτουν κατά τη μεταφορά τους λόγω της θέσης του χωριού, στα έξοδα που θα δημιουργηθούν και ποιος θα τα επωμιστεί κλπ.

3.Αν όλες αυτές οι συγχωνεύσεις γίνονται για παιδαγωγικούς λόγους, γιατί δεν επικαλούμαστε την απαξίωση των λόγων αυτών όταν δημιουργούνται τμήματα με ελάχιστο αριθμό μαθητών τους 25; Ή θα πρέπει να πιστέψουμε πως κι αυτό θα γίνει για το καλό τους;

        Αν υπάρχει πολιτική βούληση για την αναβάθμιση του παραγόμενου εκπαιδευτικού υπάρχουν άλλοι δρόμοι προτεραιότητας όπως ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός των σχολικών μονάδων, η διαρκής επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, η αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που θα επιφέρει την κατάργηση του «θεσμού» των φροντιστηρίων και πολλά άλλα.

Εδώ και χρόνια έλεγα σε φίλους ότι αν ήθελαν να αξιολογήσουν την οποιαδήποτε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που ευαγγελίζονταν διάφοροι υπουργοί παιδείας, να έπαιρναν το κομπιουτεράκι τους για να δουν το κόστος αυτής της μεταρρύθμισης για το κράτος (πχ. Η κατάργηση της σχολικής ποδιάς ήταν μια αλλαγή με μηδενικό κόστος. Η δημιουργία όμως μιας σχολικής βιβλιοθήκης ή εργαστηρίου πληροφορικής ή η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών;).

Οι αγρότες του Πηλίου συχνά συμβαίνει να έχουν κτήματα σε επικλινές έδαφος λόγω της φύσης του τόπου που ζουν. Κι αυτό δημιουργεί προβλήματα στην φροντίδα κι αξιοποίηση των κτημάτων τους. Κι αυτοί τι κάνουν; Ψάχνουν να βρουν τους τρόπους για να δώσουν ζωή στην περιουσία τους. Κι αυτοί οι τρόποι απαιτούν πολύ κόπο. Τι να `καναν δηλαδή; Να άφηναν τα κτήματά τους να ρημάξουν ή να τα μετέφεραν στον κάμπο, που έχει καλύτερες συνθήκες;

Ένας Δάσκαλος